Monday, December 04, 2006

Φωτογραφική μνήμη #1

Δεκέμβρης 2004. Ακριβώς δύο χρόνια πριν. Οι πρώτες εκπομπές στο παλιό studio του Αιόλου. Ερωτευμένος, χαρούμενος και δημιουργικός.
Τον νοσταλγώ λίγο τον τότε Στάσυμ. Μέσα σε όλα δεν έδινε και πολλή σημασία στα μικρά. Καλό είναι λίγο να παραδειγματιστεί από αυτό ο τωρινός Στάσυμ. Από την άλλη, ο ίδιος ήταν τόσο μικρός...
Ο Αίολος άλλαξε studio, τα ραδιοφωνικά και τα ακαδημαϊκά σοβάρεψαν, αλλά το μεράκι παρέμεινε. Και η δημιουργία ελπίζω. Αλλά και αυτή σοβάρεψε! Τώρα η φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιείται πιο επαγγελματικά και ψυχρά. Όσο για τον έρωτα; Χμ...
Τελικά τι είναι καλύτερο;
Θα το διαπιστώσω τον άλλο Δεκέμβριο. Μέχρι τότε, ας ανακαλέσω λίγες ακόμη φωτογραφίες. Όχι για σύγκριση. Απλώς για να μην ξεχνάμε τα παλιά...

7 comments:

Anonymous said...

Ωραία foto.

Ο τώρινός Στάσυμ (αν και δεν ξέρω τον τότε Στάσυμ) σίγουρα είναι καλύτερος γιατί έχει κερδίσει τις εμπειρίες του τότε Στάσυμ αλλά και πολλές άλλες που αν μη τι άλλο του βάλανε μυαλό (μιλώντας πάντα σε αναλογία με τον τότε και τον τώρα Περαστικό). Τώρα, αν ο τώρα Στάσυμ δεν έβαλε μυαλό και πάλι είναι καλύτερος γιατί το λάθος την πρώτη φορά είναι απλά λάθος, τη δεύτερη φορά είναι μαλακία αλλά την τρίτη γίνεται άποψη...

Anonymous said...

H zwi allazei dixws na koitazei ti dikia sou melagxolia... kai erxetai i stigmi gia na apofasiseis me poious tha pas kai poious tha afiseis.

savvopoulos "oi palioi mas filoi"

ma gia ola exei pei kati aftos o typos???
nelly (xaderfi)

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Γείτων said...

Ανώνυμε 40ρη, μη σε ξαναπετύχω εδώ μέσα. Αν τώρα που είσαι (και μάλιστα αξιοκρατικότατα) άνεργος, γουστάρεις να ασχολείσαι με τις πίπες σου, να πάς να τις πάρεις από άλλους. Από μας πήρες αρκετές και σε βαρεθήκαμε τώρα.

Gatina said...

Ότι θα βρισκόταν άνθρωπος να σε αγριέψει, γείτονα... :p

Γείτων said...

Ξέρεις πως είναι τα αγριογατάκια. Δεν αγρίεψα, χαρούλες κάνω ;)

Γείτων said...

ΥΓ, χαίρομαι πάρα πολύ που επέστρεψες ενεργά Γατίνα. Εύχομαι να μη σε ξαναχάσουμε (το ξέρω βέβαια ότι δεν μένουν για πολύ καιρό οι γάτες αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα)