Θεατής
Όταν ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο μετά από καιρό, νίωθω σαν να συναντώ έναν παλιό φίλο και να κάνουμε και πάλι την ίδια συζήτηση, αυτή τη φορά με διαφορετικά βιώματα και διαφορετικές σταθερές ο καθένας.
Δεν μου συμβαίνει το ίδιο όμως και με τις ταινίες. Τουλάχιστον με τις ταινίες που με καθιστούν παθητικό θεατή. Μεγαλωμένος μέσα σε έναν συρφετό ταινιών κλασικής αφήγησης, από τον οποίο ακόμα πασχίζω να ξεφύγω, σπάνια μπορώ να παρακολουθήσω ταινία για δεύτερη φορά.
Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Και στην περίπτωσή μου οι εξαιρέσεις αυτές έχουν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο έχει κινηματογραφηθεί η ταινία και όχι με το σενάριο. Ό,τι έχει να σου αφηγηθεί η ιστορία μιας ταινίας, σ'το αφηγείται στα 90 της λεπτά. Από κει και πέρα, σε αφήνει να αναλογιστείς και να καταλήξεις στις δικές σου εκδοχές.
Η μαγεία όμως έρχεται όταν σκέφτεσαι εικόνες πέρα από τις εικόνες. Όταν γίνεσαι ενεργητικός θεατής και κολλάς τα κομμάτια του παζλ με το δικό σου τρόπο, φτιάχνοντας τις δικές σου εκδοχές, την ίδια στιγμή που περνούν από μπροστά σου 24 διαφορετικές φωτογραφίες το δευτερόλεπτο.
Και τώρα, ας ανοίξω την τηλεόραση.
3 comments:
Θές να μας πείς και εμάς κάποια τέτοια ταινία;;;
Eternal sunshine of a spotless mind σε σκηνοθεσία Michel Gondry και με το άγγιγμα του εκπληκτικού Charlie Kaufmann είναι μία από τις εξαιρετικές τέτοιες ταινίες.
Ο Στάσυμ, όμως αναφέρεται κυρίως σε έναν τρόπο θέασης των ταινιών και όχι στις ταινίες αυτές καθ' αυτές. Οι περισσότεροι που είδαν πχ, αυτήν την ταινία, αποκόμησαν απλά ένα ηλίθιο χαμόγελο και 5 λεπτά κουτσομπολιού με τους φίλους τους, ενώ όσοι μπορούν να δούν μέσα σε ένα έργο τέχνης αλλά και πέρα απο αυτό, έρχονται αντιμέτωποι με έναν θησαυρό στην οθόνη.
Το συμπέρασμα είναι, ότι ό,τι και να κάνουμε, ναι ακόμη και το να βλέπουμε ταινίες, μπορούμε να το κάνουμε με έναν τρόπο δημιουργικό.
Καλημέρα
Γείτων, μεταφυσική η συνεννόησή μας! Ακριβώς αυτή την ταινία θα πρότεινα σαν χαρακτηριστικό παράδιγμα, Blondie, αν και έχω να προτείνω μία υπέροχη κασετίνα του Jean - Luc Godard που αγόρασα προσφάτως. Ένα DVD με τέσσερις μικρές ταινίες - αριστουργήματα, συνοδευόμενες από ένα βιβλίο με σκέψεις του ίδιου και της συζύγου του (αποκλειστική διανομή έχει ο Ιανός). Εκεί νομίζω βρήκα τον ορισμό του δυνητικά ενεργητικού θεατή...
Υ.Γ. Είναι κίνημα ολόκληρο το συνειρμικό μοντάζ και υπάρχει πολλές δεκαετίες τώρα. Η πρόκληση νομίζω βρίσκεται στην έξυπνη ενσωμάτωσή του σε αυτό που αποκαλούμε μυθοπλασία το 2007.
Post a Comment