Tuesday, May 08, 2007

Φοιτητικές Εκλογές: Time Zero


Την ερχόμενη Τετάρτη, έχουμε τις φοιτητικές εκλογές στα δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι η ώρα που ο κάθε φοιτητής, θα υψώσει την φωνή του επιλέγοντας τους ανθρώπους οι οποίοι θα τον εκπροσωπεύουν στο συμβούλιο. Υπάρχουν λοιπόν οι συνειδητοποιημένοι, οι οποίοι ξέρουν τι κάνουν και ξέρουν και γιατί το κάνουν. Και υπάρχει κ μία πλειοψηφία (κ όχι μειοψηφία όπως θα περιμένατε) η οποία ξέρει γιατί το κάνει, μα δεν έχει ιδέα τι είναι πραγματικά αυτή η ψήφος, και πόσο μεγάλη δύναμη έχει. Αυτή η πλειοψηφία τείνει να «πουλάει» την ψήφο της, και μάλιστα πολύ πολύ φτηνά. Κάποια πάρτυ, ένας όμορφος γκόμενος που σου χαμογελάει και σε πάει που και που για καφέ, κ μερικά πάκα σημειώσεων. Τόσο κοστίζει σε μερικές παρατάξεις μία ψήφος, και ουρές από φοιτιτάκια ζητούν την προσοχή των «δημοφιλών» της σχολής, και ανταλλάσουν σημειώσεις (που εγγυώνται επιτυχία στην εξεταστική) με την ψήφο τους.

Στο προηγούμενο ποστακι, ο Στασυμ περιέγραψε με επιτυχία και γλαφυρότητα τον «ανηλεή αγώνα» ορισμένων συμφοιτητών του, να ανέβουνε στην τροφική αλυσίδα περνώντας από το επίπεδο των αποβλήτων στο επίπεδο των απλών βλήτων (που στο κάτω κάτω της γραφής είναι πεντανόστιμα χορταράκια).

Είναι εκπληκτικό, το πόσο πολλά άτομα επιδιώκουν κάτι τέτοιο, και το πόσο ανορθόδοξες και αντιιδεολογικές μεθόδους επιλέγουν . Άτομα ανίκανα να στηριχτούν στις προσωπικές τους δυνάμεις, αφού δεν ήταν ποτέ ικανοί να αποκτήσουν κατι τέτοιο, περνάνε τη ζωή τους γλύφoντας. Αρχίζουν γλύφοντας (οι μισοί τους καθηγητές, οι άλλοι μισοί τα κομματόσκυλα) για να περάσουν κάποια μαθήματα, πουλάνε την ύπαρξη και την ψήφο τους, μερικοι σε πιο ακραίες περιπτώσεις πουλάνε και το σώμα τους (είναι άραγε πράγματι πιο ακραίο το να πουλήσεις το σώμα σου γλύφοντας κυριολεκτικά από το να πουλήσεις την προσωπικότητά σου γλύφοντας μεταφορικα;). Μετά σε κοιτάζουν στα μάτια κ σου λένε πόσο "δύσκολη και απαιτητική" είναι η σχολή τους, και η πλάκα είναι ότι το ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ κιόλας. Και πριν καλά καλά το καταλάβουν, αφομοιώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά, και τα πάντα γύρω τους, από τα επαγγελματικά μέχρι τις φιλίες και τις γνωριμίες αρχίζουν να περιστρέφονται γύρω από το συμφέρον, και η ζωή τους γίνεται ένα μεγάλο Χρηματιστήριο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι το ίδιο πράγμα που δεν καταλάβαινε ο Φαουστ (τον οποίο όλοι έχουν ακουστά αλλά κανεις τους δεν έκατσε ποτέ να διαβάσει): Αυτοί τους οποίους γλύφουν είναι πιο ισχυροί από τους/τις γλύφτες. Κι έτσι πάντα παίρνουν δέκα για να δώσουν ένα, κ μαλιστα τόσο έξυπνα, που τα καημένα φοιτητάκια δεν καταλαβαίνουν καν πόσο πολλά έχουν ξεπουλήσει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν έκανε ΠΟΤΕ συμφωνια με τον Διάολο και βγήκε κερδισμένος.

Εύχομαι να μπορούσα να πω κάτι σε στυλ «καλα να πάθουν, ας ζήσουν στην κόλαση που, μόνοι τους, δημιούργησαν» μα είναι τόσο αφελείς που πραγματικά νιώθω οίκτο γι αυτούς.


Όλα αυτά μου φέρνουν στο μυαλό την δημοφιλέστατη ατάκα του John Milton: "Vanity, definitely my favorite sin."
Είναι από την ταινία
The Devil's Advocate, μία ταινία που, παραδόξως, τα προαναφερθέντα άτομα λατρεύουν (ή ίσως όχι και τόσο παραδόξως αν σκεφτούμε πόσο ισχυρά συναισθήματα προκαλεί η ταύτιση με τον κεντρικό τραγικό ήρωα, ειδικά όταν είμαστε ανίκανοι να εντοπίσουμε γιατί ακριβώς την αισθανόμαστε)

Το κακό της όλης υπόθεσης (πέρα από τα αυτονόητα δηλαδή , ότι τέτοιοι τύποι καθορίζουν τη ζωή μας κλπ) είναι ότι αυτα τα ατομα είναι πολύ πιο κοντά μας απ' ότι φανταζόμαστε και πονάει πάρα πολύ καθε φορά που ανακαλύπτεις ότι άλλος ένας άνθρωπος που αγαπάς, ζήλεψε την δόξα του ήρωα του Γκαίτε κ ακολούθησε τα βήματά του...

4 comments:

Anonymous said...

that was nice... ousiastiko kai kalogrammeno (spania periptwsi na synyparxoun nomizw!)
den anakalw to oti kamia fora exypnadizeis epikindyna, alla paizei na to axizeis...
stin teliki antexes na diavaseis ton faust!!!

Γείτων said...

Ναι αντεξα χαχα! Να σαι καλα για το σχολιο και σορρυ σε οσους αργω να απαντησω αλλα ειμαι σε νησι χωρις ιντερνετ :S

Anonymous said...

hello αγαπητέ φίλε... ομολογώ πως ο λόγος σου είναι αρκετά ισχυρός, μεστός, δυναμικός και νομίζω ειλικρινής. Έτυχε να 'πέσω' τυχαία στο παρόν Post, χαίρομαι που με κράτησε ώστε να το διαβάσω με ενδιαφέρον και να απαντήσω κιόλας!

Μια σημείωση-σχολιασμός, κι ας μου επιτραπεί να παραμένω υπερ-αισιόδοξος (μερικές φορές είναι σαν την τελευταία σκηνή στο "Fight Club", όπου βλέπεις γύρω σου συντρίμια, κι εσύ απλώς παρακολουθείς... άβουλα? ηθελημένα? who knows, πάντως το "Βλέπεις να γίνεται")... Μια φράση που μου άρεσε και σημάδεψε εν μέρει στοιχεία του χαρακτήρα μου: "Δεν θέλω το μέλλον μου να σχεδιάζεται και να αναπτύσσεται από κάποιον που δεν έχει πάθος γι'αυτό..."

keep faith, όπως λένε κι οι Αγγλοσάξωνες... "Για να γυρίσει ο κόσμος θέλει δουλειά πολλή", όπως λέει ο 'δικός μας' ποιητής. Το παν είναι να προσπαθείς να διατηρείς την "φλόγα" ζωντανή μέσα σου, ό,τι κι αν βλέπεις γύρω σου, ό,τι σαθρό ή μαύρο σε περιτριγυρίζει.
Η μικρή αυτή φλόγα, αν μείνει αναμμένη, θα ανάψει κι άλλες. Αν σβήσει, ούτε θα μπορεί να ανάψει από μόνη της, ούτε να ανάψει κι άλλες... Κράτα την.
Μια ταπεινή συμβουλή από ένα -θέλω να πιστεύω- φίλο...
keep faith.. (δις)

Γείτων said...

Fyshn apaisiodoksos, tha antitassomoun kateutheian se ena tetoio sxolio, ma to exeis diatypwsei toso omorfa pou mono euxaristw mporw na pw. Na sai kala :)