Και δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ποιος είμαι, πού πάω, ποιος είναι ο σκοπός μου πια σε αυτόν τον κόσμο; Εάν νομίζετε πως αυτά είναι απλώς φιλοσοφικά ερωτήματα που βασανίζουν μόνο εμένα –τον βαρεμένο- τότε είναι καιρός να αναιρέσετε τις απόψεις σας αγαπητοί μου κύριοι (αρσενικοί) αναγνώστες.

Η είδηση που συντάραξε τον κόσμο μου και με γέμισε με αμφιβολίες και ερωτηματικά σχετικά με τη χρησιμότητά μου σε τούτη τη ρημάδα τη ζωή, έρχεται κατευθείαν από τον κλάδο της βιολογίας/γενετικής (να θυμηθώ να τους κάψω όλους αυτούς μόλις πάρω την εξουσία στα χέρια μου): Σε εργαστήριο, λέει, έγινε παραγωγή τεχνητού σπέρματος και στη συνέχεια γονιμοποίηση ωαρίου. Μάλιστα στο μέλλον θα μπορούν να παρασκευάζουν σπέρμα από οποιοδήποτε κύτταρο του σώματος! Τραγικό! Δηλαδή οι άντρες χάνουμε πια τη σημαντικότητά και τη λειτουργικότητά μας, ενώ ούτε ως κηφήνες δεν θα μπορούμε πια να αυτοπροσδιοριζόμαστε μιας και η βασίλισσα θα γονιμοποιείται από τις ίδιες τις αγαπημένες της εργάτριες… Τι ντροπή, τι εξευτελιστικό όνειδος είναι αυτό; Ήδη είχα αποδεχθεί τη μοίρα μου ως άχρηστου επιστήμονα και ανίκανου παραγωγικά ατόμου, γιατί θα πρέπει να αποχωριστώ και το τελευταίο μετερίζι αξιοπρέπειας και εγωισμού που μου είχε απομείνει; … και δεν είναι απλώς αποχωρισμός, είναι βάναυση εκδίωξη!

Τα απομεινάρια της προσωπικότητάς μου βρίσκονται θαμμένα κάτω από σωρούς ερειπίων και σκουπιδιών. Εμένα όμως δεν με ενδιαφέρει πια, χρησιμοποιώ την έτερη επιστημονική ανακάλυψη. Τα αντισυλληπτικά, λέει, θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως μείζονα αντικαταθλιπτικά. Χε χε έχω πάρει λοιπόν μια γερή δόση από αυτά και ατενίζω την κόψη της προσωπικής μου γκιλοτίνας χαμογελαστός. Που θα πάει… με τόσα αντισυλληπτικά θα μου φυτρώσει στο τέλος μήτρα.