Monday, February 26, 2007

AGATHA CHRISTIE: AND THEN THERE WERE NONE

Ένας από τους μεγαλύτερούς μου έρωτες, εδώ και πολλά χρόνια είναι η λογοτεχνία. Λατρεύω το διάβασμα και δεν υπάρχει τίποτα που να με γεμίζει περισσότερο από ένα καλό βιβλίο. Το τελευταίο ποστ του Στασυμ, που αναφέρεται σε έναν δικό του μεγάλο έρωτα (το μοντάζ και την σκηνοθεσία) μου έδωσε την ιδέα, να αρχίσω μία στήλη στην οποία θα παρουσιάζω σύντομα μερικά από τα βιβλία που απολαμβάνω αυτές τις μέρες. Αρχίζουμε λοιπόν με τους Δέκα μικρούς Νέγρους (ελληνικός τίτλος για το And Then There Were None) της Αγκάθα Κρίστι.


Δέκα άνθρωποι φαινομενικά άσχετοι μεταξύ τους, λαμβάνουν από μία πρόσκληση, για να περάσουν το Σαββατοκύριακο σε ένα μικρό ιδιωτικό νησί. Προέρχονται από διαφορετικές, κοινωνικές τάξεις και οι ηλικίες τους ποικίλλουν. Καθένας έχει μία σκοτεινή ιστορία μα νομίζει ότι την έχει αφήσει πίσω του. Φτάνουν στο νησί, για να μάθουν, ότι ο οικοδεσπότης τους όχι μόνο δεν βρίσκεται εκεί, αλλά είναι άγνωστος σε όλους. Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται δυσοίωνα, όταν ο πρώτος πέφτει στο έδαφος νεκρός…

Το εξαιρετικό σενάριο, και η εκπληκτική αφηγηματική ικανότητα της κυρίας Κρίστι, συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα από τα κλασσικότερα αστυνομικά, μυστήρια όλων των εποχών. Οι περιγραφές είναι πολύ προσεγμένες, και ο αναγνώστης αισθάνεται σαν να βλέπει μπροστά του, την πολυτελή βίλα και το ειδυλλιακό νησί. Αριστοτεχνικά, η συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει κρυφή την ταυτότητα του δολοφόνου, μέχρι το τέλος, χωρίς να χάσει ούτε για μία στιγμή το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι πάρα πολλοί χολυγουντιανοί σεναριογράφοι, έχουν αντιγράψει την κεντρική ιδέα της Βρετανίδας, αφού έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε ταινίες με άτομα που κλεισμένα σε ένα σπίτι αλληλοσκοτώνονται. Κανένα όμως δε καταφέρνει να αγγίξει, το σενάριο του εν λόγω μυθιστορήματος, το οποίο, δικαιωματικά, άνοιξε μία ολόκληρη σχολή ψυχολογικών θρίλερ. Αυτό είναι άλλωστε και το στοιχείο που του προσδίδει, ιστορική, αξία. Μετά από την ανάγνωσή του, μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε στοιχεία του σε πάμπολλες κινηματογραφικές παραγωγές.

Πληροφοριακά να αναφέρω, ότι για τους λάτρεις των Adventure PC games, το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και σε παιχνίδι, από την εξαιρετική Adventure Company με τον τίτλο: Agatha Cristie: And then there were none. Δυστυχώς οι γρίφοι του είναι πανεύκολοι, και σε πολλές περιπτώσεις άχρηστοι, αλλά αξίζει να το δείτε λόγο της μαγικής του ατμόσφαιρας.

Το βιβλίο το διάβασα από τις εκδόσεις τσέπης λυχνάρι, αλλά θα σας συνιστούσα, εάν έχετε πρόσβαση σε κάποιο ξενόγλωσσο βιβλιοπωλείο, να το διαβάσετε στην αυθεντική του γλώσσα. To επίσημο Site της συγγραφέως μπορείτε να το επισκεφθείτε εδώ
Καλή ανάγνωση!

6 comments:

Sophia Choleva said...

Καλή αρχή :) Αν ζήσεις , κάνε μου σήματα καπνού ...

Γείτων said...

Mπα.. Αν δε δεις αναγγελία της κηδείας μου, θα ξέρεις ότι έζησα. σιγα μην ασχολουμαι με σηματα καπνου :P

Anonymous said...

Dustuxos pros apogoitevsi ton eraston tou bibliou merikoi prospa8oun na metaferoun tin atmosfaira auti kai se ili8ies 8eatrikes parastasis...

H ili8iotita autou kata ti gnomi mu den briskete oute stis prospa8ies tous oute toso stis erminies tou... alla pos na apodoseis auton ton logo legontas "8a sas prosfero psari me patatakia"???... (enoontas fusika fish and chips)

Brisketai loipon stis ili8ies metafraseis apo tis opoies upoferoume stin Ellada...

Kalimera

Γείτων said...

Χεχε καλημερα χρυσανθη. Γενικά δεν εμπιστέυομαι κ πολύ τους μεταφραστές, οπότε θα ήταν καλύτερο να είχατε ετοιμάσει μια δική σας θεατρική προσαρμογή.

Να πουμε βέβαια ότι αναφερόμαστε στην θεατρική προσαρμογή του βιβλίου, από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα "Πρόβα" το 2004, η οποία μπορεί να μην ήταν η καλύτερη παράσταση που ανέβασε αυτή η ομάδα, ηταν όμως ανώτερη από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις των περισσότερων ελληνικών ερασιτεχνικών ομάδων. Ευγε στην "Προβα" λοιπόν. Παίδες συνεχίστε την εκπληκτική δουλειά!

Anonymous said...

Τις προηγούμενες φορές που έγραψα κάτι για κείμενο ήμουν αρνητικός (διακιολογήμενα κατά την αποψή μου) αν και βαρέθηκα να συνεχίσω.
Αυτή τη φορά όμως είμαι ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ. Αφενός και κυρίως εξαιτίας της επιλογής του θέματος, αφετέρου και λόγω της επιλογής του βιβλίου (σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα -το ξέρείς προφανέστατα και εσύ- αλλά και αυτό είναι καλό, ξεχασμένο και ανήκει σε ένα παραξηγημένο είδος λογοτεχνίας).
Ελπίζω βέβαια να ενήμερώνεις την στήλη τακτίκα κατά το δυνατόν και να μην βαρεθείς. L.B

nahames nakanamoko said...

ψηφίζω το "10 Μικροί Ινδιάνοι" που έδωσε και όνομα στην πρώτη μου διεύθυνση email και παντοτινή....!!!