Tuesday, July 18, 2006

Γκρίνια!

Τελειώνοντας το τρίτο έτος στη σχολή μου, ένας καλοκαιρινός μήνας αφιερώνεται στη Θερινή Πρακτική Άσκηση. Ανήκω σε μια μειοψηφία που ακόμα βλέπει τα πράγματα πιο ρομαντικά και πιο ιδεώδη, ότι δηλαδή όποιος αξίζει σε μια δουλειά αναδεικνύεται περισσότερο.

Η «πρακτική» μου γίνεται σε μία εταιρία παραγωγής διαφημιστικών σποτ. Μία μεγάλη αλυσίδα παραγωγής, που ξεκινά από το πορτοφόλι του πελάτη, προχωρά στο Δημιουργικό, την παραγωγή και τη μεταπαραγωγή. Αυτό το τελευταίο κομμάτι, το post production, είναι και το αντικείμενο που παρακολουθώ με δύο συμφοιτητές μου οκτώ ώρες καθημερινά αυτό το καλοκαίρι.

-Στο πανεπιστήμιο κάνετε μαθήματα επικοινωνίας;
-Ε, ναι...
-Διαπροσωπικής επικοινωνίας εννοώ. Ελιγμούς να κάνετε μαθαίνετε;
-...
-Αν δε μάθετε αυτό, δεν ξέρετε τίποτα. Σε όποια δουλειά και να πας, και ο καλύτερος στο αντικείμενό σου να είσαι, αν δεν ξέρεις να ελίσσεσαι, είσαι μάπας».

Μεταφέρω αυτολεξεί τα λόγια του γραφίστα του τμήματος όπου περνώ το καθημερινό μου οκτάωρο. Κατ' ευφημισμόν γραφίστα, γιατί η μοναδική δουλειά του μέσα σε αυτό το τμήμα είναι να τροφοδοτεί με έτοιμους τίτλους και εικόνες τους συναδέλφους του.

Αυτά τα λόγια βέβαια τα άκουσα μετά τις απαραίτητες συστάσεις αλλά και το πλήρες ανθηρό βιογραφικό του. Πολλά πτυχία λέει ότι έχει, δεν μας λέει βεβαίως τι πτυχία είναι αυτά, ούτε από πού τα πήρε. Επίσης πολλά παράπονα έχει από το πόστο του, η δουλειά του δεν αναδεικνύεται εδώ και το ιδανικό θα ήταν να ανέβει έναν όροφο, να πάει προς το ηλιόλουστο «Δημιουργικό».

Κατά τα άλλα ο εν λόγω τύπος είναι ένας νεαρός με στυλ, που χώνει τη μύτη του παντού, αλλά δεν χρειάζεται πάνω από οκτώ ώρες για να διαπιστώσεις πως «ξέρει να ελίσσεται». Και το κάνει ασταμάτητα.

Η λέξη «ελιγμός» στην παραπάνω στιχομυθία παίρνει μια λίγο διαφορετική έννοια από την κοινή διπλωματία. Σημαίνει καλές σχέσεις με τους «από πάνω» (φυσικά τους θάβουμε πίσω από την πλάτη τους) και, κυρίως, χώνουμε τη μύτη μας παντού και πάντα, μήπως και κάποιος πάρει πρέφα πόσο ελισσόμενοι είμαστε.

Είναι ανώφελο να αναφερθώ σε λεπτομέρειες, στις λεκτικές επιθέσεις που δέχτηκα όταν τόλμησα να του προτείνω εναλλακτικούς τρόπους για να διευκολυνθεί στην (πανεύκολη) δουλειά του.

Γενικώς, ανώφελο είναι να σχολιάζω τους ανάξιους σχολιασμού. (Καλά που το κατάλαβα.) Άλλωστε, η αξιοκρατία δεν πρόκειται να έρθει στα ρομαντικά μέτρα μου, οπότε καλύτερα να το πάρω απόφαση και να σταματήσω επιτέλους να γκρινιάζω.

Γκρίνια μέσα στο καλοκαίρι; Χμ.. υπόσχομαι πως το επόμενο post θα εμπνευστεί από παραλίες, βότσαλα, κουβαδάκια και αμμόπυργους και θα αποποιηθεί οποιασδήποτε απόπειρας καταγγελίας.

Καλές μας διακοπές!

4 comments:

Unknown said...

Με τον ρομαντισμό ΔΕΝ θα επιβιώσεις στα επαγγελματικά. Αυτός ο τύπος είναι σχολείο για εσένα, μάθε από τις κινήσεις του.

Γείτων said...

Εγώ πάλι διαβάζοντας το ποστ, τον κόβω για έναν ανεγκέφαλο αποτυχημένο και ανικανοποίητο από την επαγγελματική του εξέλιξη ανθρωπάκο. Αν αυτή η φτηνή δικαιολογία για γραφίστα ήξερε πράγματι να ελίσσεται τόσο καλά όσο ισχυρίζεται , ούτε παράπονα θα είχε που "δεν αναγνωρίζεται η δουλεία του" ούτε θα συνέχιζε να είναι στον κάτω όροφο. Έτσι είναι tolisbak τα "σχολεία" που ονειρεύεσαι; Ευχαριστούμε αλλά αν χρειαστεί να μείνουμε στάσιμοι στα κατώτατα κλιμάκια μιας εταιρίας παριστάνοντας τους ξύπνιους, σε 3τοετείς φοιτητές, μπορούμε να το κάνουμε και χωρίς την καθοδήγηση του εκάστοτε ανεγκέφαλου τιποτένιου γραφιστάκου.
Καλημερα σας.

Crucilla said...

Έχω τελειώσει τη δική μου τη σχολή (άσχετη με ζω-γραφίστες) εδώ και 3-4 χρονάκια και από τέτοιου είδους σχολεία πήξαμε κυριε tolisbak. Τι να μάθουμε από πρώτο χέρι;; Πως να ελισσόμαστε;
Θαυμάζω την απελπισμένη χρήση της γλώσσας μας (sic) όταν πρόκειται να εξωραϊσουμε τη ρουφιανιά, το γλύψιμο, την πουτανιά και τα περιβόητα "Κονέ".
Με τον ρομαντισμό δεν επιβιώνεις - έχεις απόλυτο δίκιο. Γίνεσαι λοιπόν κι εσύ ένα κυνικό τυπάκι που τη λέει στον φοιτητάκο για να μην του δώσεις να καταλάβει πόσο τον φοβάσαι ( που ξέρεις; μπορεί και να ΕΛΙΣΣΕΤΑΙ καλύτερα από εσενα)

Anonymous said...

πρεπει να μαθουμε στη ζωη πως ολα πηγαζουν απο μεσα μας.κοιτα παντα μεσα σου και εκει μονο που θες να φτασεις.ψηλα.οχι γυρω. αποπροσανατολιζεσαι. μονο ετσι θα ακουμπησεις το ονειρο σου.