Θα μου κάνεις λίγο φρρρρ;

Το ομολογώ, σηκώνω τα χέρια ψηλά και το φωνάζω τόσο δυνατά που τα πνευμόνια μου αδειάζουν από αέρα. Ζήτω το ποδόσφαιρο! Λατρεύω το παγκόσμιο κύπελλο! Και αυτή είναι η αλήθεια, αφού είναι αδύνατον να μην αγαπήσει κανείς αυτό το υπέροχο άθλημα ιδιαίτερα μετά τους τελευταίους αγώνες. Επιτέλους παρακολουθήσαμε αγώνες που παίζονται από Άντρες για Άντρες (εντάξει δεν θέλω να αναπαράγω υπερβολές του κίτρινου τύπου σχετικά με τον Ολλανδό τερματοφύλακα) και σκοπό έχουν να εξυψώσουν χαμένα ιδανικά. Ας είμαστε ρεαλιστές: ο κόσμος πια δεν θέλει να βλέπει άνοστα και άνευρα θεάματα αλλά διψάει πλέον για αίμα και το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι έτοιμο να του το δώσει.
Τι χαρά και ευτυχία ήταν ο αγώνας της Πορτογαλίας με την Ολλανδία! Ανατρίχιασα ολόκληρος βλέποντας όλους αυτούς τους σκληρούς άνδρες να κάνουν αυτό που κάθε ένας από εμάς είναι πλασμένος να κάνει… να κυριαρχήσει επί τον υπολοίπων χρησιμοποιώντας κάθε μέσο! Βέβαια κάποιοι θα μπορούσαν να αντιτάξουν πως όλα αυτά τα προσφέρει εδώ και χρόνια το αμερικάνικο football ή το αγγλοσαξονικό rugby. Ας μη γελιόμαστε όμως, το ποδόσφαιρο που παίζουμε εμείς, στον πολιτισμένο κόσμο, είναι απείρως καλύτερο από τις προηγούμενες απομιμήσεις διότι καταρχήν δεν χρησιμοποιούμε πανοπλίες όπως οι φίλοι μας βορειοαμερικάνοι και δεύτερο πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μόνο τα πόδια μας για να σταματήσουμε τον αντίπαλο ( ο Ιταλός παίκτης που άνοιξε το πρόσωπο του αντιπάλου του με αγκωνιά θεωρείται πως έπαιξε τίμια μιας και το χτύπημα έγινε στον αέρα) οπότε με τους ισχυρότερους μύες των κάτω άκρων ο πόνος του αντιπάλου μπορεί να μεγιστοποιηθεί.
Ανάμεσα βέβαια σε όλη αυτή την άγρια ηδονή, κυριαρχεί η μορφή του διαιτητή…αχ πόσο τη ζηλεύω αυτή τη θέση… να μπορούσα και εγώ όχι μόνο να παρακολουθώ από κοντά τους σύγχρονούς μονομάχους αλλά ακόμη περισσότερο να δείχνω αυτές τις κίτρινες και κόκκινες κάρτες μειώνοντας έτσι τους συμμετέχοντες στον αγώνα και αυξάνοντας παράλληλα την ορμή των υπολοίπων. Όπως λοιπόν στις γαλέρες ο τυμπανοκρούστης έδινε το ρυθμό με τον οποίο επιτάχυνε η πολεμική μηχανή, έτσι και εγώ με τη σφυρίχτρα μου να καλούσα τους παίκτες σε πολεμική εγρήγορση και σε συνεχή επίθεση.
Εμπρός λοιπόν, χαμένος θα είναι ο συντηρητικός που συνεχίζει να κλωτσάει τη μπάλα (δεν μπορώ να αντέξω τόση βαρβαρότητα κατά της στρογγυλής θεάς…) και νικητής θα ανακηρυχτεί αυτός που έχει υψηλότερους στόχους στη ζωή του….τα αντίπαλα κεφάλια!