Γιατί χαίρεται ο κόσμος και… τραγουδά πατέρα;

Να σας κάνω μια ερώτηση; Τηλεόραση βλέπετε; Σκεφτείτε το καλά πριν απαντήσετε διότι η αμέσως επόμενη ερώτηση είναι τι βλέπετε… και εδώ η απάντηση είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Σας παρακαλώ μην μου πείτε πως παρακολουθείτε τα πρωινάδικα… τόσο κέφι, τραγούδι και χορό πρωί πρωί δεν αντέχω. Επίσης μην μου πείτε ότι βλέπετε το μεσημέρι τηλεόραση. Ο,τιδήποτε το μεσημέρι είναι χάσιμο χρόνου. Αυτό τουλάχιστον που θα προτιμούσα, εάν με έπιανε η Gestapo και με υπέβαλε σε φριχτά βασανιστήρια παρακολούθησης απογευματινής τηλεόρασης, είναι Τατιάνα στα μεξικάνικα…τουλάχιστον να μην καταλαβαίνω τίποτα και στο τέλος τέλος να μην νοιώθω και ενοχές για την κατάπτωσή μου. Επίσης θα ήταν καλύτερα να μην μιλήσουμε και για τη βραδινή τηλεοπτική παρακμή. Οι ελάχιστες οάσεις αυθεντικής τηλεοπτικής ψυχαγωγίας (έχω ακούσει ορισμένους μύθους και τελικά πιστεύω πως υπάρχει) μολύνονται από σωρό διαφημίσεων και λιμνάζοντων επαναλήψεων. Όχι δεν θα γίνω η αρκούδα σου που θα χορεύει ενώ εσύ χτυπάς το ντέφι. Ακόμα, τουλάχιστον, δεν έχω χαλκά στη μύτη. Ούτε θα επιδωθώ σε βαρβαρισμούς τόσο κατά του ίδιου μου του εαυτού όσο και κατά οποιουδήποτε αντικειμένου που θα τύχει εκείνη τη στιγμή μπροστά μου. Με λίγα λόγια δεν θα κάνω την «αμορφωσιά» σημαία και θα σκέφτομαι πάντα τα λόγια του παππού μου: «όσο πιο άδειος είναι ο τενεκές, τόσο περισσότερη φασαρία κάνει». Οπότε ας αλλάξω την αρχική ερώτηση… Η τηλεόραση βλέπεται;